متن آهنگ سرگذشت از رضا پیشرو , مجید ادیب

تقریبا ۱۵ ساله تو این کارم
اول واسه دله خودم واسه عشقم
یه چیزی بگم واسه دله خودت کار کن
بقیه حرفاشون زیاد مهم نیست ها
کاری جز نوشتن ازم بر نمیاد
یه مرد بی خوابم که مخش تعطیله و شنبه میخواد
لب به سیگار یه گوشه رو تخته بی حال
تو اوجه سلامتیه جسمانی داره نقشه بیمار
حتی تو بارونم اشکایه من معلومه
بدنم گرمه اما سرمایه من از توئه
تو این روزا با بغض فریاده من مسدوده
کارم شده از بیرون تنها برم مست خونه
بیشتر از سن خودم فهمیدمو پیر شدم
اونا که منو نفهمیدن جلوم پیر شدن
یا برعکس گفتن تو شیطانی خواستن منو بسوزونن
روحمو تو زندانی بپوسونن
دست به دعا شدم تو اون تاریکیه شب
اولش داشتم میشدم تو نا امیدی غرق
خواستم خودمو بکشمو یه صدا میگفت
رضا راهت ادامه داره تا امیدی هست
من تو عمقه دردا بودم جنگیدم با مشکلاتم
همیشه تو اوجه نا امیدی یه صدایی میگفت من باهاتم
شبو سیاهی زود میمیره وقتی بیرون میاد خورشید
ولی الان اون روزا مرده که هیشکی از ما حالی نمیپرسید
راهی نبود واسه فرار از درد میدیدم همه درا بستست
هی به زندگی شد علاقم کم ولی الان خوب حواسم هست
.. مشکلارو از دست ندادم من پشته کارو
کسی ام که از رفیقا خورده نارو
خیلیا خالی کردن پشته مارو

من تو این لحظات دارم یه چیزایی رو میفهمم
فهمیدم رنجو تنهاییا امتحانه منه
تا ببینی با انتظار یه دره دیگه باز شد
یه روزایی از همه فاصله گرفتم
تا میشد درس گرفتم از این حادثه هجده
هر کی منو میدید میگفت عجب آدمه بیماری
باید چیزایی رو که میخوام دنبالش بگردم
پس تا جایی که میشد مطالعه کردم
من تو عمقه دردا بودم جنگیدم با مشکلاتم
همیشه تو اوجه نا امیدی یه صدایی میگفت من باهاتم
شبو سیاهی زود میمیره وقتی بیرون میاد خورشید
ولی الان اون روزا مرده که هیشکی از ما حالی نمیپرسید
راهی نبود واسه فرار از درد میدیدم همه درا بستست
هی به زندگی شد علاقم کم ولی الان خوب حواسم هست
.. مشکلارو از دست ندادم من پشته کارو
کسی ام که از رفیقا خورده نارو
خیلیا خالی کردن پشته مارو