متن آهنگ 11 از مجید خراطها

با یک زخم زبون قصه شروع شد , گل خشک و مسافر عالمی داشت
من از تو بی نشون بودم تا اینکه , پاییز اومد یه کینه تو دلم کاشت
حالا دیگه فقط وقت وداع بود, یادت هست بی وفا روز جدایی
نمیخواستم که فردا رو ببینم , چشمام همیشه دریا بود خدایی
شدم تنهاترین تنها ولی باز , دلم نخواست برات اشکی بریزم
میدونم برنمیگردی کنارم , خدا باشه نگهدارت عزیزم
یه کارتن خواب بینامو نشونم , شکستی بالمو دورت بگردم
هنوز تو شوکم اما هرچی بودم , با احساسات تو بازی نکردم
شدم آواره بعد از رفتن تو , نمیشنید هیچکسی از من صدایی
تو رفتیو دیگه منم نبودم , که مجبور شی بهم بگی کجایی
نه کنسل کردی این بار رفتنت رو , نه فکر کردی یه روز همخونه داشتی
خدا کاری نکردو نقطه چین موند , جوابش که چرا تنهام گذاشتی
دیگه میرم بلاتکلیفی سخته , ندارم طاقت تلخی و سردی
تو بودی همه ی دارو ندارم , بی انصافی نکن تغییر کردی
دیگه با حلقه ی دستات و چشمام , دارم میرم ببخش لجبازی کردم
یه دلشکسته بودی بی پروبال , چقد عوض شدی دورت بگردم
میون عطر تلخ این جدایی , میونه حس تلخ ناامیدی
امیدم اینه یک روز , خوبی هامو شاید چشماتو وا کردیو دیدی
حالا که نیستم پیشت عزیزم , تو هم با یاد من میباری یا نه
اهای عشق جدید هستی من , بگو اصلا تو دوسش داری یا نه
دیگه امشب گذشتو بعد امشب , شاید حرفای بعدیم اعترافه
توی قانون احساسم شدیدا , همین راهی که تو رفتی خلافه
قد یک عمر از روزای ما رفت , من امشب توی حسو حال دیگم
شاید اصلا برای تو مهم نیست , که یازده ساله واست شعر میگم
تو یازده سالگی خاطراتت , هنوز خیلی چیزا واسم سواله
مثل یازده دوتا خط موازی , رسیدنت به من قطعا محاله