متن آهنگ قصه ی تنهایی از حسام اعتمادی

قصه ی تنهایی من مثل موهاته بلنده
ماجرای تازه ای نیست یه قفس با یه پرنده
عشقی که تو قلبم یه روز با رفتنت شعله کشید
باید که خاموش کنم انگار
واسه فراموش کردنت خیابونای شهرمم
باید فراموش کنم ای یار
این منم که هر مرحله که میگذره
کمتره صبرم
گریون تر از من خود منم که تو فصل بی تو بودنم
بدتر از ابرم
یادته یه روز گفتم به دلت
حاضرم براش بمیرم
گفتی دیوونه حرفشم نزن
عاشقم نباش که میرم
عشقی که تو قلبم یه روز با رفتنت شعله کشید
باید که خاموش کنم انگار