متن آهنگ پنجره فولاد از حامد محضرنيا

به هر دری زدم واسه دیدنت یه بار واسه همیشه راهم بده دلم میلرزه کافیه بخونم آمدم ای شاه پناهم بده
هر کی یه جوری عاشقی میکنه من توی هر شرایطی یادتم هیشکی مث من به تو وابسته نیست من گره ی پنجره فولادتم
دستمو وقتی رو سینم میذارم یعنی که جز تو تو دلم ندارم تموم غصه هامو یادم میره پامو که توی این حرم میذارم
روی لبم اذن دخوله هر چی که تو بگی قبوله عاشق گنبد طلاتم خودت میدونی خاک پاتم
عشق تو از سرم زیاده میام حرم پای پیاده قرار من با تو همیشه ورودی باب الجواده
عشق تو از سرم زیاده …

هر کی یه جوری عاشقی میکنه من توی هر شرایطی یادتم هیشکی مث من به تو وابسته نیست من گره ی پنجره فولادتم
دستمو وقتی رو سینم میذارم یعنی که جز تو تو دلم ندارم تموم غصه هامو یادم میره پامو که توی این حرم میذارم
هنوزم عکس بچگیمو دارم که پای ایوون طلا گرفتم چقد رو سنگای حرم دویدم تا توی این زندگی پا گرفتم
دلایی که دخیل پنجرت شن محاله بعد از این دیگه بپوسن به خیلی جاها دستشون میرسه اونایی که پای این درو میبوسن
گنبد تو وقتی که رو به رومه بغض تموم شهر تو گلومه اگه یه لحظه بی تو زنده باشم واسه همیشه کار من تمومه
لطف تو با من کار هربارته ضامن بی کسا شدن کارته یه فرقی با شاهای عالم داری که این همه گدا تو دربارته
روی لبم اذن دخوله هر چی که تو بگی قبوله عاشق گنبد طلاتم خودت میدونی خاک پاتم
عشق تو از سرم زیاده میام حرم پای پیاده قرار من با تو همیشه ورودی باب الجواده
عشق تو از سرم زیاده …
ضامن بی کسا شدن کارته یه فرقی با شاهای عالم داری که این همه گدا تو دربارته
صف میکشن برای دیدن تو دور ضریحت همه ی زائرا نوشته های روی دیوار و در شعر میشن روی لب شاعرا
النگوهاشو مادرم درآورد یکی یکی توی ضریحت انداخت فقط به عشق تو کنج اتاقش با عکسای ضریح تو حرم ساخت
با اینکه سنگینه بار گناهم دلم کنار تو سبک تر میشه اینو همه کبوترا میدونن هر کی بیاد حرم کبوتر میشه