متن آهنگ حق رو گردن از امير خلوت

واسه رهایی باید شکست درِ زندونِ قلبتو
من نتونستم هنوز ولی میبینی میتونم
من هر بار هر کاری کردم برگردم اما
راهمو سَد کردن ، گردن خطا بود
ولی میبینی بازم زدن گردن گشتم
دنبالِ خودم گشتم ، توو کوچه ها خیابونا
میشه با ، گرفتن خیالو با واقعیت
واقعیتا خیالن و ، حالا واست که میمونه
کی میتونه توو دلِ تاریکی
توو اوجِ سیاهی واست از امید بخونه
کی میتونه فقط واسه تو بمونه
بدونِ بهونه جوری که آخرش نگی
واسه امثالِ تو خوبی حرومه
بدِ زمونه ، دیگه امونِ حرفی نی
تا میای حرکتی بزنی وقت تمومه
ولی اینی که ببازم جنگِ ما میره واسه وقت اضافه
من خیلی از این بدتر ها رو دیدم
دیگه جلوت وا نمیدم هر چی خوابه دیدم
وقت تعبیرشونه
یکی یکی میگیرم آرزوهامو نشونه
میشه توو راه زیرِ چِشَم کبود
ولی قانونش اینه که هر چیو که میخوای
واسش بجنگی تا قطره ی آخرِ خونت
من میرم میرسم با اینکه مسیرم دوره و
مطمئنم آخرین مشت زیرِ فکشونه
ساده نیست مسیر اما بالاخره میرسم
میرم حتی نا نمونه به بدنِ بی حسم
میرسم تا لبخنده خدا رو ببینم
یا باید بخوابم و خوابِ رویامو ببینم
ساده نیست مسیر اما بالاخره میرسم
میرم حتی نا نمونه به بدنِ بی حسم
میرسم تا لبخنده خدا رو ببینم
یا باید بخوابم و خوابِ رویامو ببینم
قسم به همه چیمو حق رو گردن
اَ این دنیا حقمو میگیرم هر جور از تهش
کلی زمین خوردم خاکی شدم تکوندم خودمو
همین خیابونای لعنتی سگ جونم کرد آ
خیلیا نمیخوان من رو به راه شم
برا همین تووی دلِ تاریکیا خونه ساختم
دوست دارم شهرمو أ بالا توویِ شب ببینم
برا اینکه ندارم به خورشیدو نورش عادت من
واستادم پا هدفام کنار نمیرم نه
نمیخوام که باشه روم نگاهِ بیشتر
فقط نمیخوام حسرت شه خواسته هام برام و
هر روز ادامه دادنو هی ادامه میدم
نمیدم هیچ جوره زیر زمینو پله هاشو من
به یه دنیا نمیزنم یه رو قیدِ راهمو سخت
تلاش کردم و فهمیدم که از یه جای دیگه
باید تنهایی جنگیدنو انتخاب کنم
میدونم تموم نشده و کلی مسیر مونده آره
باید فراموش کنم دیروزو هرچی بوده
من یه طوری بار اومدم که عقب نکشم
میرم با دلِ قرص جلو ، ندارم ترسی توو دل
شاید کم نباشه برام مشکل هر روز
اما نمیکنم خودمو به قله محدود
سلامتی رفیقی که تووی اوجِ مشکلاتم
تنهام نذاشت و پشتِ من موند
ساده نیست مسیر اما بالاخره میرسم
میرم حتی نا نمونه به بدنِ بی حسم
میرسم تا لبخنده خدا رو ببینم
یا باید بخوابم و خوابِ رویامو ببینم
ساده نیست مسیر اما بالاخره میرسم
میرم حتی نا نمونه به بدنِ بی حسم
میرسم تا لبخنده خدا رو ببینم
یا باید بخوابم و خوابِ رویامو ببینم