متن آهنگ سپیدار از حامد زمانی

با عشق این قصه شروع میشه اون جا که عطر یاس میپیچه
من مردمی رو میشناسم که دنیا کنار عشقشون هیچه
آتشفشان تو قلب مرداشه کوهن که سر به زیر و آرومن
من رشته کوهایی رو میشناسم که از ته دنیام معلومن
مشق شهادت میکنن مردای این خاک از روی دست و بازوی سقای بی دست
یه نخل بی سر سوخته تو خون و آتیش هرجای این خونه چراغ روشنی هست
هیشکی ندیده قبل این مردم سپیدار شال دلیری و سلحشوری ببنده
این جنگل افرا یه عمره نذر کرده وقت تبر خوردن میون خون بخنده
کل عشیره باز پا میشن وقتی که جنگ و خون به پا میشه
کل قبیله کوه میپوشن هر مرد هم سنگ دلا میشه
وقتی برای عشق میجنگن رنگ سفر میگیره دنیاشون
با موج و طوفان هم قسم میشن پای قطارای فشنگاشون
پای قطارای فشنگاشون ...
مشق شهادت میکنن مردای این خاک از روی دست و بازوی سقای بی دست
یه نخل بی سر سوخته تو خون و آتیش هرجای این خونه چراغ روشنی هست
هیشکی ندیده قبل این مردم سپیدار شال دلیری و سلحشوری ببنده
این جنگل افرا یه عمره نذر کرده وقت تبر خوردن میون خون بخنده
عطری که توی شهر پیچیده با باد از آزادگی گفته
وقتی که فتح عشق نزدیکه پرچم به دست باد میوفته
هرجا یکی عاشق بشه اونجا بازار جنگ و عشق و خون میشه
عطر گلای یاس میپیچه اونجا که لاله واژگون میشه
اونجا که لاله واژگون میشه ...