متن آهنگ نیرنگ از تهم

آواز قناری بودم ، فکر کردم سلامِ گرگم
فکر کردن دلالی توو هنره مقصودم
ولی من بودم حراجِ گوهر
گفتن دنبالِ آب گل آلوده ام
ولی من شرابِ سرخم خودم

پرتویِ درزخشانِ روزنه ی ذوق

توو دل شبایِ جمعه ام خودم

[کورس]

که مثلِ رنگِ آسمون توو شب

موندم همیشه یهدست

با دو دستم کردم قلبمو ادعا ولی

همیشه شکست

اونا آگاه نبودن ، آگاه نبودن

از این اونا آگاه نبودن

اونا آگاه نبودن ، آگاه نبودن

از این اونا آگاه نبودن

اونا آگاه نبودن ، آگاه نبودن

از این اونا آگاه نبودن

اونا آگاه نبودن ، آگاه نبودن

از این اونا آگاه نبودن

چون خودشون پُر از رنگ بودن

پُر از نیرنگ بودن

چون پُر از ننگ بودن

پُر از نینرگ بودن

اونا ، اونا ، اونا

[ورس دوم]

وقتی نفرت جاری در گردهماییست

دیداری بی شک روا نیست

آن کس که یارِ دلدار داره روا نیست

برایش گویند دوا نیست ، هر سو

به اجبار بندد شمشیر به کمر از رو

که انگار نصفِ این خلق را

نصف این خلق را حیف هستند از نور

که انگار

نصفِ این خلق را حیف از نفس از نون

بسوزند خشک و تر و دهند پس جون

[کورس]

بازم مثلِ آسمون توو شب

موندم همیشه یهدست

با دو دستم کردم قلبمو ادعا ولی

همیشه شکست

اونا آگاه نبودن ، آگاه نبودن

از این اونا آگاه نبودن

اونا آگاه نبودن ، آگاه نبودن

از این اونا آگاه نبودن

اونا آگاه نبودن ، آگاه نبودن

از این اونا آگاه نبودن

اونا آگاه نبودن ، آگاه نبودن

از این اونا آگاه نبودن

چون خودشون پُر از رنگ بودن

پُر از نیرنگ بودن

چون پُر از ننگ بودن

پُر از نینرگ بودن

بازم مثلِ آسمون توو شب

موندم عمیقا یه دست

قلب و ترمیم و ادعا کردم شاید

نبینم شکست