متن آهنگ چهره از مخلص

اوایل دی ماه سال هشتاد
جهان به یه پسر خوش امد گفت
گریشو همه دیدن و میخندیدن
همین خنده ها باعث لجاجت شد

عجب دوران سیاهی بود روزای بچگی
از اشکای مامان بگیر تا وقتای نئشگی
دست خودم نبود تقدیر و سرنوشت
انگار فقط قلم روزگار برامون بد نوشت

تنهایی،درگیری،مشکلات خونواده
بازجویی اجباری از احساسات جاودانه
اینکه زمین بخوری و دستتو نگیرن
از سکوت پر حرفتم اتو بگیرن

چرا دلت واسه همه میسوزه غیر خودت
اونایی که دورت میزنن کاسبای دورتن
همونایی اعتمادتو خنجر کردن
تو قلب خودت زدن تقاصای گذشتن از همشون دارن


لالاییای شبونه قصه های پدرونه
فکرای منفی و یه دل پر از بهونه
جای زخم تو سینه، نفرت و کینه
استرس مداوم با پایی که زنجیره



انگار رسم ادما اینه میان که برن نصف اشکای من واسه همین ادما بود
چقد زدن چقد بردن چقد خوردن از ما ولی هر جا نشستن گفتن جزو ما نبود


دیگه واسه هیچ احدی دلسوزی نمیکنم
بگید به همه که مرد پسر قصمون
از این به بعد فقط میخوام مال خودم باشم
دیگه نمیسازم واسه خودم دردسر ناجور

اصن هر جا بشینم میگم حق با شماعه فقط انقد زر نزنید بیخ گوش من
من که زندگیم نابود شد پای شما
ولی واسه برگشتم باز بود اغوش من

میخوام داد بزنم از دست عدالتت خدا
مطمعنم با خاک نساختی آدمو
چقد مرور زمان حرومزاده کرد اینارو
من یه قلب داشتم اونم امانتی دادمو گند زدن به باور و عقیده هام
بی حس مطلقم همین الان

میم مخلص کلوم
خ خواستیم و سعی کردیم بد نباشیم لای این ادما

لام،لبه پرتگاه زندگی من رویام نزاشت دست بکشم از باور قلب
صاد صبور بودم و انگار تو ذاتم نبود که بخوام تسلیم بشم تا اخر جنگ
میگذره،میگذره میدونم تموم میشه این ساعتای لعنتی
نخ به نخ سوزوندیم زندگیمونو فقط به خاطر بهانه های الکی