متن آهنگ ۳۱۳ از رضا پیشرو و علی اوج

از آدم ها بریدم
رفتم توو دل غار
بعد از کلی درد کشیدن
فهمیدم حسم اشتباهست
آتیش رو خاموش کردم
نرفتم پی انتقام، انتقام، انتقام
رسیدم نوک قله ام
تنها موندم با خود خودم
دیگه نمیخوام توبه کنم
پس اگه دیدیم، بکن خودتو جمع
با اینکه افکارم بوی خون میده
ولی هر وقت میبخشم آروم میشه
انتخاب کردم عاشق باشم
هر چند که بازی آزمونیه
فهمیدم که ایمان دارم
باید رد بشم از سیم خاردارها
سرباز گمنام 313 ام
برای ایستادنت اینجاست پاهام
شجاع دل مثل ویلیام والاس
نمیخوام فکر کنم کی میاد باهام
توو این یکی فرق داره تیربار نمیبینی
نطقم جادو و کیمیاست دادا
میتونم خالق شم
ولی هست خالق شاه بیتم
آتیش گرفتم تا کامل شم
و پرواز کنم از خاکستر
بسته بودی بازت کردم
ولی پروازمو یادت رفت
توو تنهایی گیر کردی
مغزت لای بالش ضامن نارنجک
بگو از همیشه قوی ترم
ترازو بعد شهریورم
میدونم اونا که هم ریشم ان
الآن فراسو در حقیقت ان
غریبه ان ولی از قبیلمن
با هم شریکیم از همین نفس
حرفام تاریخ نداره تا نسل نوه نتیجه ندیدم هست

[کورس – رضا پیشرو]
آدم ها بریدم
رفتم توو دل غار
بعد از کلی درد کشیدن
فهمیدم حسم اشتباهست
آتیش رو خاموش کردم
نرفتم پی انتقام، انتقام، انتقام

[ورس دو – علی اوج]
از این بدترهاش رو دیدم ولی باز هم دلم
میمونه توی راهم تا یه روزی شاهرگ بدم
رد ها توو گذشته و آرزوها توو آینده ان
من یه سرباز گمنام ام، میجنگم تا جامم بخند
زخمام روو زخمام، ولی باز هم پاینده ام
این کوه ها ریزش کرده دیگه ریخته راهم به هم
دنیا رو * با آدم های نامردش هم
کنار نمیام باهاشون حتی اگه راهمم بشن
تقلید میکنن کل شخصیت و قامتش هم
اگه ضد انسانی * توو باورش هم
توو این شهر همه مخفی ان و لا منطق ان
پولا رو میریزن روو هم، تا که لا هم برن
کلی جنگ دیدم تا توو بازی با شاه هم برم
باورامو بسازم و باهاشون آهنگ بدم
شخصیت جدید نمیشه آدم قبل
پس میزنم با گلوله توو آینه راحت بشم
اوجی
از آدم ها بریدم
رفتم توو دل غار
بعد از کلی درد کشیدن
فهمیدم حسم اشتباهست
آتیش رو خاموش کردم
نرفتم پی انتقام، انتقام، انتقام