متن آهنگ کوچه نسترن از ابی

این حرفِ یه سربازه ، از غربت یه سنگر
یک نامه ی خون آلود ، از جبهه ی خاکستر
با بوسه به دستای ، مادرش شروع میشه
میدونه که این سنگر ، فردا زیرِ آتیشه
میگه اسم اون کوچه ، اسمِ من نشه مادر
اسمِ نسترن روشه ، چه اسمی از این بهتر
نسترن رو میشناسی ، اون دخترِ همسایه است
میخواستم عروست شه ، اما بعدِ آتش بس
برقِ چشم اون اینجا ، تووی جبهه با من بود
اون دلیلِ جنگیدن ، اون معنی میهن بود
مادر نکنه یک وقت ، خونِ منو بفروشن
اونایی که بعد از من ، پوتینامو میپوشن
نگذاری که اسمِ من ، ابزار غضب باشه
خونِ من و هم رزمام ، بازیچه ی شب باشه
نگذاری که اسمِ من ، باطوم بشه توو پهلو
یا تیرِ خلاصی شه ، توو صورت دانشجو
اونایی که اسمم رو ، با عربده میخونن
از بغضِ شبِ حمله ، یک قطره نمیدونن
اونا توو شب آتیش ، فکرِ جونشون بودن
رنگِ سفره هاشون بود ، خونِ صد تا مثلِ من
مادر نذار اسمِ من ، اسم کوچمون باشه
وقتی عشق نمیتونه ، تووی کوچه پیدا باشه
وقتی عشق به شلاق و ، حبس و توبه محکومه
ردِ پای بغضِ من ، روی نامه معلومه
یادِ منو پنهان کن ، توو اون دلِ پهناور
حتی عکسمو بردار ، از رو طاقچمون مادر