رامش

- تعداد آراء 15 نفر

Ramesh

آهنگ 0
آلبوم 0
ویدیو 0

درباره خواننده

آذر محبی با نام هنری رامش (زاده ۲۲ آبان ۱۳۲۹، تهران)، خواننده سبک پاپ ایرانی است.

ادامه مطلب...

زندگی نامه ی رامش

رامش با نام اصلی آذر محبی در شهر تهران در ۲۲ آبان ۱۳۲۹ در خانواده‌ای با سه خواهر و یک برادر به دنیا آمد و تا دیپلم طبیعی به تحصیلات خود ادامه داد.

با برنامه گل‌ها (یک شاخه گل) پا به عرصه خوانندگی گذاشت و با اجرای زیبایی که داشت، بسیار مورد توجه قرار گرفت. گویا از شاگردان استاد مهرتاش است که تا چند وقت تنها ترانه‌های اصیل می‌خواند.

پس از گذشت پنج شش سال از فعالیت هنری خود، با پرویز مقصدی که وی نیز به تازگی پا به عرصهٔ آهنگسازی گذاشته بود و در همان آغاز در ردیف چهره‌های برگزیده هنری قرار گرفته بود، سازمانی به نام «هارمونی» را برپا کردند. این دفتر به گفتهٔ خود رامش پاتوق خواننده‌هایی مانند خود رامش بود که کاری برتر از دیگران ارائه می‌دادند.

رامش در سال‌های پیش از انقلاب بیش از ۶۰۰ ترانه خواند. همچنین ترانه‌های دوصدایی زیادی را با خوانندگانی چون رامین، ضیاء آتابای، امیر رسایی و … خوانده و اجرا کرده است.

خاص بودن ترانه‌های رامش این است که او تقلب نمی‌کرد. همیشه کار جدید به بازار عرضه می‌کرد و به خواندن ترانه‌های جاز نسبت به دیگر سبک‌ها علاقه بیشتری داشت. خودش گفته است: «در خواندن ترانه‌های جاز یک نوع آرامش و نشاط حس می‌کنم». از خوانندگان مورد علاقهٔ رامش می‌توان به عارف و گوگوش اشاره کرد.

رامش در برنامه‌های مختلف تلویزیونی مانند چشمک (گوگوش شو)، رنگارنگ، میخک نقره‌ای (شوی فریدون فرخزاد) و … اجراهای بسیاری داشته است. او از رقیبان گوگوش بود و می‌توان گفت که پس از گوگوش بیشترین تعداد شوهای تلویزیونی را داشته است که در حال حاضر بسیار نایاب هستند.

در سال‌های پس از انقلاب، فعالیت هنری رامش بسیار کم شد. آخرین فعالیتش در زمینهٔ خوانندگی آلبومی به نام مولانا (معشوق همینجاست) با داریوش و فرامرز اصلانی است. فاصله گرفتن از هیاهوها و گذراندن زمان بیشتری از زندگی در کنار دخترش را به عنوان دلیل کنار کشیدن از فعالیت هنری و خوانندگی بیان کرده است.

او می‌گوید «نخواندن من ابتدا اعتراض بود به صدای قدغن زنان در ایران، صدای قدغن خوانندگان زن در سرزمینم، که حتی اجازه خواندن و فریاد درون خود را به گوش‌ها رساندن هم نداشتند بعد کم‌کم این اعتراض یک عادت شد و با من سالها ماند. حالا به نخواندن عادت دارم، ولی اگر روزی دوباره به ایران بازگشتیم، از ته دل برای همه مردم می‌خوانم.»

آثار منتشر شده رامش