متن آهنگ پروانه از مرتضی پاشایی ، بهرام قشونی

و دوری و دستای من نمیرسه به گرد تو
صدای تکه پارمو بردارو از اینجا برو
تو دست من یه عکس پارست نبودی و مرگ ستارست
بذار تنها بپوسم اینجا صدام نمیرسه به فردا
هر نت ازاین گیتارمو یک واژه تا ترانه بود
رو شعله های شب شکن فرصت یک پروانه بود
اما تو از دلم بریدم من خواستمت اما ندیدی
حالا برو از این همیشه از باغچه خشکیده ریشه
بگذر از این شکسته از این دو بال خسته
ردشو از این حقیر کم من دیگه حرف نمیزنم
نمیخوامت زیباترینم آوازی از مرگ زمینم
دیوونه ی کوچه نشین آواره ام تنها همینم
میشد که قاصدک شد و تا خبرای خوش رسید
میشد با مشت دست تو هرچی ستاره هست رو چید
اما تو فرصتی ندادی من از خودم خسته ی خستم
وسط این مدار کهنه لحظه های پیرو شکستم
هر نت ازاین گیتارمو یک واژه تا ترانه بود
رو شعله های شب شکن فرصت یک پروانه بود
اما تو از دلم بریدم من خواستمت اما ندیدی
حالا برو از این همیشه از باغچه خشکیده ریشه