متن آهنگ ستوه از پرویز نیکی

منم با آرزوی عشق منم گمگشته هستی
کسی رو هیچ نمی بینم دهد بر دست من دستی
چقدر تنهای تنهایم چقدر آزرده بازارم
در این زندان تنهایی پر از اندوه و فریادم
چقدر تنهای تنهایم چقدر آزرده و زارم
در این زندان تنهایی پر از اندوه و فریادم
نه لبخندی نه مهر یا نه عشقی حتی همراهی
میان این تکبر ها ز سینه می کشم آهی
(مرا بر ناتوانی ها به چوب فقر نرنجانم
ببین آن نیمه ی پر را که بی اندازه مهربانم )(2)
اگر از دید تو خوارم حقیرم یا که نازیبا
به هنگام گذر از من درنگی کن ببین مارا
دمی با من بمان ای دوست ببین جانم به فریادست
تلاشی کن که بشناسی که پر درد است
به حکم جامه ی کهنه مرا کوچک نپنداری
که قلبم مثل خورشید است در چشم دلداری
منم عاشقترین عاشق اگر تنهای تنهایم
تو سینم میتراود عشق نگو خشکم که دریایم
نه لبخندی نه مهر یا نه عشقی حتی همراهی
میان این تکبر ها ز سینه می کشم آهی
(مرا بر ناتوانی ها به چوب فقر نرنجانم
ببین آن نیمه ی پر را که بی اندازه مهربانم )(2)