متن آهنگ سفر از دانيال شهرتی

از اینجا که من ایستادم
یه آسمون ازم دوری
همش دلتنگم این روزا
دلم میگیره بدجوری
من و تنهایی و غربت
پر از حرفای ناگفته
یه دنیا خاطره همرام
که تو یادت نمی یوفته
سفر کردم که مرهم شه
برای قلب پر دردم
هنوزم یادمه حرفات
نگفتی اشتبا کردم
سفر کردم که بعدازین
بری راحت تر از یادم
ولی با دیدن عکسات
دوباره یادت افتادم
چشای خیسمو این بار
به این عکسا نمیدوزم
مث پروانه ها دیگه
توو آتیشت نمیسوزم
غروبا دیگه تنهایی
به خورشید خیره می مونم
نفهمیدی دوستت دارم
الانم دیره می دونم